วันนี้เป็นวันอังคารตอนสายๆ ภารกิจประจำวันบางส่วน เช่น การกินอาหารเช้าผ่านพ้นไปเฉกเช่นวันอื่นๆ วันนี้ไม่ต้องรีบออกจากบ้าน เพราะกิจกรรมบางอย่างเลื่อนระยะเวลาออกไป...นึกย้อนไปถึงความรู้สึกแรกของวันนี้ที่ลงไปเปิดประตูหน้าต่างห้องครัวเพื่อนตระเตรียมจัดการอาหารเช้า พอเปิดหน้าต่างก็พบว่ามีลมเย็นโชยเข้ามาแบบไม่ตั้งอกตั้งใจ...
นี่ก็หลายวันแล้วสินะ ตั้งแต่ลมเย็นๆ จำนวนหนึ่งได้ลัดเลาะผ่านตึกสูงและดงคอนกรีตเข้ามาแทรกซึมในเมืองหลวงแห่งนี้ เช้าวันอาทิตย์ที่ผ่านมาก็เป็นอีกเช้าหนึ่งที่รู้สึกถึงสายลมหนาว แม้จะไม่หนาแน่น แต่ก็เป็นความรู้สึกที่ดี โปร่งเบา ผ่อนคลาย ไม่หนักหน่วงเคลือบคลุมเช่นตอนมีอยู่ของฤดูฝน
สายฝนจะกลับมาอีกหรือไม่ในปลายเดือนตุลาคมเช่นนี้ หรือว่าเม็ดฝนเม็ดสุดท้ายที่ร่วงหล่นไปเมื่อไรจนเราแทบจะทำไม่ได้จะเป็นเหมือนสายฝนสุดท้ายของฤดูกาล
เช้าวันอาทิตย์กับการมีอยู่ของแสงแดดยามสายและลมเย็นๆ จำนวนหนึ่ง ได้นำพาความสุขบางเบาเกิดขึ้นในจิตใจ เกิดความสงบและหวนรำลึกถึงเส้นทางชีวิตและความทรงจำที่ผ่านมา
อยากให้เป็นเช้าวันอาทิตย์ที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นและมีอยู่เฉพาะแต่ในตอน'เช้าวันอาทิตย์'
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น