สำหรับฉันแล้ว "ต้นส้มแสนรัก" วรรณกรรม 'เยาวชน' จากบราซิลเป็นอีกเล่มหนึ่งที่อ่านมาเป็นสิบๆ ปีแล้ว แต่ก็ไม่เคยที่จะอ่านจบ นอกจากเล่มนี้ก็ยังมี 'วอลเดน' ของเดวิด ธอโร อีกเล่มหนึ่งที่ไม่ยอมอ่านแบบมุทะลุให้จบกันไปในคราวเดียว...เสียสักที
...................................
สำหรับเรื่องราว ความประทับใจ ความทรงจำที่มีต่อต้นส้มแสนรัก คงจะมาจากความคิดของผู้เขียน (โจเซ่ วาสคอนเซลอส) และภาษาที่ถ่ายทอดความคิดความฝันและจินตนาการของเด็กได้อย่างงดงาม...อยากจะนำความมาพูดคุยมากกว่านี้ แต่ขอโทษที ยังอ่านไม่จบ
...................................
ลองอ่านนี่ดู...
"เซเซ่ พี่ร้องเพลงบ้านหลังน้อยให้ฉันฟังหน่อยสิ
ผมอ้าปากร้องเพลง
ฉันมีบ้านหลังน้อย ปลูกอยู่บนเนินเขา
ใกล้กับสวนผลไม้ มีทะเลสีเงินเห็นอยู่ลิบๆ
ผมร้องข้ามไป ๒ -๓วรรค
ตั๊กแตนร้องเพลงอยู่ในดงมะพร้าว พระอาทิตย์จะลับขอบฟ้า
นกไนติงเกลร้องเพลงหวานเจื้อยแจ้ว ดังมาจากน้ำพุในสวน"
(ต้นส้มแสนรัก แปลโดยมัทนี เกษกมล ปี พ.ศ. 2522)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น